Zosia i Filip 2015: 31/52, 32/52, 33/52.

Ostatnie dni i tygodnie zdominowało lato, upał i wakacje. Zdjęcia się zbierały, zbierały i zbierały, a ja zupełnie zapomniałam wybrać te najistotniejsze i podzielić się nimi z Wami na blogu. 

31. tydzień roku, to tydzień jeszcze umiarkowanych upałów. W Lublinie odbywał się Carnaval Sztukmistrzów i mimo mojego kiepskiego samopoczucia wybraliśmy się pospacerować po mieście. Troszkę w piątek, troszkę w sobotę, troszkę w niedzielę... Starówka, deptak, murek z kwiatami... Fi stanął na wysokości zadania i jak prawdziwy mężczyzna wręczył Mamusi kwiatucha. 

Zosia w temacie spacerów też nie pozostała dłużna. Opanowała turlanie do perfekcji i znikała nam z oczu w sekundę. Żaden zakątek mieszkania nie pozostał bez odwiedzin.

32. tydzień to oczywiście wakacje, wakacje, wakacje. Najpierw szykowanie, pakowanie, planowanie, a potem już istne szaleństwo czyli jezioro, woda, koło i dzieci..., całe mnóstwo dzieci.

Fifi od początku oszalał na punkcie kąpieli i pływania, ale z czasem troszkę mu się to nudziło. Głównie nudziła mu się Mama i okupował wszystkiego rodzaju ciocie i wujków. Zosia wodę kocha i każdy kontakt z nią wywołuje niekontrolowane wybuchy radości. Niestety, upał troszkę odstraszał, ale i tak skorzystaliśmy, że hej.

Ostatni tydzień, to taki tydzień mieszany. Troszkę jeszcze wczasów, troszkę powrotów, mnóstwo emocji, sporo zmęczenia i zmiany... 

Nad jeziorem było więcej luzu, nie zwracaliśmy uwagi na niektóre szczegóły, ale po powrocie widać, jak bardzo nasze dzieci się rozwijają. Jak szybko zdobywają nowe umiejętności, jak rozwija się ich wzajemna relacja, jak kształtują się ich malutkie charaktery.

Fifi niesamowicie wydoroślał w stosunku do Zosi. Mówi do niej, buja w wózku, głaszcze, gdy płacze. Przynosi jej jedzenie, niekapka czy próbuje się dzielić zabawkami. Gdy jej dłużej nie ma, bo śpi w sypialni, to tęskni. Ale potrafi też zabrać siostrzyczce zabawkę. Mały cwaniaczek.

Zosia natomiast, gdy przywieźliśmy ją do domu, położyliśmy na podłodze w salonie, zostawiliśmy na chwilkę... Zosia stanęła na czterech i poszła. Może jeszcze niesprawnie, chwiejnie, może jeszcze upadała na pupcię, ale z dnia na dzień było coraz lepiej. Jak już opanowała raczkowanie, klapnęła na tyłek i usiadła. I tym sposobem mamy w domu raczkującą i siedzącą pannicę. Zaczęło się...

Takie były nasze ostatnie trzy tygodnie... 

Mam nadzieję, że to nie ostatnie takie ciekawe dni, że jeszcze w tym roku poszalejemy...

A jak u Was mijają wakacje?