poniedziałek, 9 listopada 2020

Protesty na ulicach jako objaw strachu przed... - subiektywny komentarz bieżący.

Moje dzieci urodziły się jeszcze w innym świecie. 
Możecie się śmiać lub protestować, ale tak, wtedy świat był inny. 
Nie martwiłam się o to co będzie, jak będzie. Wszystko wydawało się stabilne i niezmienne.
A potem zaczęło się wywracać

Możecie nie wierzyć, ale ja bardzo dobrze pamiętam dzień, gdy miłościwie nam panujący prezydent wygrał swoje pierwsze wybory. Pluję sobie w brodę, bo nie brałam wtedy udziału w głosowaniu. Byłam na wyjeździe i jakoś zupełnie mi do głowy nie przyszło, żeby zadbać o możliwość oddania głosu poza miejscem zamieszkania. A może wcale nie wiedziałam, że istnieje taka możliwość... Wtedy nic się o tym nie mówiło (nikt nie wysyłał alertów RCB, że na wybory trzeba iść nawet w pandemię, bo przecież to bezpieczniejsze niż zakupy w sklepie). Pamiętam, że wieczór spędzaliśmy w pensjonacie na Mazurach, w pokoju obok spały słodko nasze dzieci, a my oglądaliśmy wieczór wyborczy. Po chwilowym wkurzeniu stwierdziłam, co ma być, to będzie, przecież nic się aż tak bardzo nie zmieni. Nawet przez myśl mi nie przeszło, że zmieni się niemal wszystko i to wcale nie za sprawą obecnie panującej pandemii.

wtorek, 13 października 2020

Wspólne, domowe popołudnie - a może by tak zagadkę, łamigłówkę, zadanie?

Ostatnio wpadł mi w oko artykuł o dzieciach. Że teraz każdy chwali się w mediach społecznościowych osiągnięciami dzieciaków, ich super ocenami, konkursami, zajęciami dodatkowymi. Że w zasadzie nie słyszy się teraz o dzieciach tzw. przeciętnych. Dzieci są albo super hiper albo nie ma ich wcale. Że teraz każdy prowadza dzieci na zajęcia dodatkowe, stymuluje, dokształca, szuka dzieciakom hobby. Artykuł był napisany w tonie zarzutu, a raczej wyrzutu w kierunku tych rodziców, którzy coś robią w kierunku rozwoju dzieci. No i tak sobie pomyślałam, że wiara we wszystko co pokazują ludzie w internecie, to głupota, że większość dzieci jest przeciętnych, tylko właśnie w internecie i w rozmowach przy kawie wygląda to tak różowo. Ale nawet tym przeciętnym dzieciom należy się czasem odrobina uwagi i "pracy" z nimi. Nie można zrzucać całej odpowiedzialności na placówki szkolne lub przedszkolne. A można to robić miło i o dziwo całkiem łatwo.

poniedziałek, 5 października 2020

Normalnie o tej porze wożę się po mieście...czyli spacerowanie po Lublinie.

Wiosna, lato i jesień to czas, kiedy zazwyczaj w Lublinie wiele się dzieje. Wiosna to powolne otwieranie ogródków na deptaku czy Starówce, to spacery po parkach, to fontanna, to budzenie się miasta do towarzyskiego życia. Lato i jesień to czas jarmarków, festiwali, imprez, które gromadzą zazwyczaj ogromne tłumy nie tylko z naszego miasta, ale i z całej Polski i, nie przesadzam, Europy. Lublin żyje i inspiruje, jak mówi hasło promujące miasto.

Niestety, ten rok dla nikogo i dla niczego nie jest łaskawy i choć nikt spacerować po mieście nie zabrania, to jednak są to nieco inne spacery. Nie ma tak wielu atrakcji, nie ma jakiegoś pociągu do miasta, wszystko jest takie lekko zamglone, smutniejsze. Nie mniej jednak czasem coś nas do miasta zaciągnie.

wtorek, 22 września 2020

Uprzejmością i pracą ludzie się bogacą... albo jakoś tak... czyli opowieści dziwnej treści.

Czy Pan wie, jaka ciężka jest praca listonosza... Pan by nie chciał się z nim zamienić... To usłyszał mój Mąż gdy poleciał składać skargę na naszego dostarczyciela, który nie doniósł mi dwóch paczuszek (w formie listu) z monetami w środku... Nie chciałbym, ale gwarantuję pani, że on by się nie chciał ze mną zamienić, a żona zamawia przesyłki z dostawą do domu, bo jest grudzień, ona jest w 9. miesiącu ciąży, a pod opieką ma jeszcze 1,5-rocznego syna - odpowiedział Szanowny, a kierowniczka poczty na ulicy Narutowicza w Lublinie skargi nie przyjęła... Oficjalną skargę wysłałam ja, do Warszawy... Odpowiedź przyniósł mi wyżej wymieniony listonosz... Rzucił mi nią niemal w twarz i oznajmił, że premii świątecznej nie będzie miał...

środa, 16 września 2020

Magiczne ogrody po raz.... Hmmm... Nie pamiętam

Wiosna i wakacje w tym roku były inne. Wiosna, choć słoneczna i piękna, minęła nam w zamknięciu. Rower czy trampolina w samotności z czasem się nudzi. Gry planszowe, klocki, chińskie DIY... To wszystko bawi chwilę. Nie wspomnę, o dzieciach w mieszkaniach w bloku, które nie miały nawet tej namiastki, którą my mamy pod miastem. Hasło "zostań w domu" króluje w social mediach, wszyscy pokazują, jak kreatywnie i z pasją wykorzystują "wolny" czas. Pojawiają się wojny na różnych grupach, kłótnie o to, że ci czy tamci zaczynają narzekać. Matki zaczynają mieć dość pracy na odległość z dziećmi na głowie, zdalnej nauki, obiadów, które teraz trzeba zapewnić w pełnym wymiarze. Coraz bardziej zaczyna się robić szaro, buro. Wszystko powoli zaczyna się otwierać, ale strach i wszelkie niedogodności związane z pandemią sprawia, że wszystko jest smutne i jakby zaspane. 

My, jak już pisałam, na początku postawiliśmy na wyjazd w samotności, rodzinny, ale potem już wybraliśmy się na pełnoprawne wczasy. Mimo wszystko, przez fakt, że wiosna i duża część lata przeciekły nam przez palce, czuliśmy niedosyt. Teraz, gdy zaczęła się szkoła, przedszkole, obowiązki, a za chwilę pogoda wejdzie w porę deszczową, gdy nadarzyła się okazja, postanowiliśmy skorzystać. Mimo, że cały tydzień łaziliśmy niewyspani, że stres dawał nam się we znaki spakowaliśmy plecak i wykorzystaliśmy voucher, który wisiał na moim laptopie jeszcze od przedpandemia. Pojechaliśmy do Magicznych Ogrodów sprawdzić, jak sytuacja wygląda w takich miejscach.

Nie zawsze chcieć, znaczy móc... - opowieści dziwnej treści... czyli poniosły mnie myśli nieuczesane.

Zawsze mi się wydawało, że idealna rodzina to dwójka dzieci i pies... Z czasem okazało się, że ja tak naprawdę wolę koty, a i zapragnęłam mieć więcej niż dwoje dzieci. Pewne okoliczności sprawiły, że decyzję ostateczną postanowiliśmy nieco odwlec w czasie no i się zaczęło... Budowa domu, praca, coraz większe dzieciaki, a co za tym idzie i większa różnica wieku, plany, ambicje, zdrowa kalkulacja i koniec końców doszliśmy do wniosku, że jest idealnie i nie trzeba psuć. Podziwiam rodziny z większą ilością dzieci, ale...

piątek, 4 września 2020

Zapłakałam...

Stało się, rozpoczął się rok szkolny i przedszkolny. Najbliższe dni, a może i tygodnie będą trudne. Pomijam koronawirusa, który w wielu placówkach każe stać dzieciom w deszczu przed szkołą, który wielu pierwszakom nie pozwolił cieszyć się nowym etapem życia z rodzicami i, który stwarza absurdy o jakich nam się nie śniło. Te dni będą trudne, bo to nowe doświadczenie poprzedzone naprawdę długim "okresem niczego", to stres, to poranne wstawanie, powrót do pracy, a wszystko okraszone walką o ogień jaką jest kompletowanie popołudniami wyprawki dla dzieci.  

poniedziałek, 17 sierpnia 2020

Wakacje w czasach zarazy - czy warto...?

Wakacje powoli dobiegają końca. Choć nie ukrywam, że te wakacje były zdecydowanie innymi niż jakiekolwiek do tej pory. Nie było wiosennych wycieczek, takiego powolnego wstępu do lata. Wszystko, na co czekaliśmy całą zimę ograniczyło się na długi czas do naszego domu i podwórka. A gdy w końcu przyszło rozluźnienie, nic nie było takie samo. W zasadzie ja do tej pory czuję się, jakby nadal była wiosna, jakbyśmy na coś czekali.

Ale wakacje, to przecież wakacje i trzeba je jakoś uczcić, jakoś się nimi nacieszyć, jakoś z nich skorzystać zanim znów zostaniemy zamknięci w domach, tym razem przez zimno i deszcze (oraz zapewne katary, które uniemożliwią nam uczęszczanie do szkoły i przedszkola). Więc my wyjechaliśmy. Wyjechaliśmy dwukrotnie i dziś o tych wyjazdach, o niedogodnościach, o zmianach i oczywiście o korzyściach jakie z tego wypłynęły, chcę Wam opowiedzieć. Jak się okazuje, nawet o takich koronawakacjach jest wiele do pisania, bo post wyszedł słusznych rozmiarów. Mimo wszystko zapraszam ;)

czwartek, 30 lipca 2020

Nie ma tego złego... czyli pozytywne skutki ograniczeń ;)

Ostatnie ograniczenia, a w szczególności początkowe zamknięcie niemal wszystkiego i wszystkich, dało nam się mocno we znaki. Dorośli sobie z tym nie radzili i nie wiedzieli, jak sobie zorganizować na nowo czas. A dzieci? Dzieci były zagubione, nie wiedziały co się dzieje, nie rozumiały, ale z czasem jakoś przywykły albo po prostu zobojętniały na tą sytuację. Nie mniej jednak mi osobiście najbardziej właśnie dokuczała niemoc wobec dzieci, które do tej pory prowadziły bardzo aktywny i towarzyski tryb życia, a z dnia na dzień im to wszystko zabrano. Zadręczałam się, zamęczałam, aż zaczęłam dostrzegać dobre strony tego wszystkiego.


poniedziałek, 20 lipca 2020

Kwarantanna - subiektywny komentarz bieżący.

Obyś żył w ciekawych czasach... Kiedyś było takie przekleństwo. No tak, teraz wszyscy wiemy o co tak naprawdę w nimi chodzi... 
Nikt nie spodziewał się tego co właśnie nas spotka, nikt nie był na to gotowy. 
Jednym jest z tym dobrze, innym mniej... I na tym poziomie zaczynają się wojny...

Na samym początku kwarantanny napisałam na FB, że i tak mam szczęście, bo mam dom pod miastem i dużą działkę, ale niestety byliśmy zmuszeni odwołać wczasy na Kos, dzieci nie chodzą na zajęcia dodatkowe, a ja latam z obgryzionymi paznokciami. Spadła na mnie fala krytyki. Wyczytałam, że przecież żyję, nikt z moich bliskich nie choruje, mamy dom, ogród, żyjemy w swoim własnym azylu więc NIE WOLNO mi narzekać.


środa, 6 maja 2020

Witaj majowa jutrzenko... czyli pyszny, zdrowy i niezwykle prosty syrop z mniszka lekarskiego.

Wiosna przyszła. Nieważne, że czas jest dziwny, że większość z nas jest zamkniętych w domach, że wszystko wywróciło się do góry nogami, wiosny nic nie zatrzyma.
Mi początek maja zawsze kojarzył się w tym niespodziewanym i nagłym wybuchem zieleni. Zieleni nachalnej, świeżej, nowej po tych ciemnych i ponurych miesiącach, które właśnie odeszły. Ale prócz zieleni jest jeszcze wysyp żółtych kwiatów... Na skwerkach, łąkach, w parkach... Wszędzie gdzie się nie obrócić tam otacza nas ogrom popularnie przez wszystkich nazywanych mleczy, które tak naprawdę są kwiatami mniszka lekarskiego.
Z dzieciństwa pamiętam je w wiankach i jako roślinę pełną gorzkiego mleczka w łodydze... Jak się okazuje, ten popularny chwast ma także wiele zdrowotnych zastosowań. A ja korzystając z tego czasu, który troszkę wbrew naszej woli został nam dany, postanowiłam z nim poeksperymentować.
I dziś na tapetę wchodzi syrop z mniszka.


poniedziałek, 2 marca 2020

Hama/Pyssla - sposób na stres i na spędzenie czasu z dziećmi...

W dzisiejszych czasach bardzo ciężko znaleźć czas na wszystko i przy tym nie zwariować. Pisałam już niejednokrotnie o poszukiwaniu złotego środka między pracą, domem, rodziną a własnymi potrzebami. Nie jest to łatwe i wie to niemal każdy. Dlatego dla mnie ważne jest wyszukiwanie takich zajęć dla dzieci, które wykonując razem nie irytują, nie nudzą i sprawiają satysfakcję. Bo jak wiadomo, czasem zabawa z dziećmi bywa męcząca, gra planszowa wymaga długiego tłumaczenia, a i tak nie wiadomo, o co chodzi, bajki czy piosenki dziecięce niejednokrotnie lasują mózg dorosłego, a to wszystko sprawia, że dzieci czują nasze zniecierpliwienie, a nie na tym nam zależy, gdy już spędzamy z nimi czas...

piątek, 28 lutego 2020

Zniecierpliwienie, irytacja, złość, wyrzuty sumienia - macierzyństwo...

Macie tak...???
Lecicie po dzieci jak na skrzydłach, planujecie wspólne popołudnie, atrakcje, aktywności, a już po pierwszych dwóch minutach odechciewa wam się wszystkiego poza płaczem. Dowiadujecie się, że coś znów zrobiliście źle, słyszycie pretensję w głosie, a zamiast radości na powitanie widzicie grymas niezadowolenia. Macie ochotę krzyczeć, wygarnąć im wszystko, dosadnie i z przytupem, chcecie zawalczyć o szacunek i docenienie starań, a jedyne na co was stać to bezradność, zaszycie się w domu i wygnanie dzieci przed bajkę w obawie, że za chwilę wybuchniecie i będziecie miały jeszcze większe wyrzuty sumienia niż te, które was czekają po przebimbaniu całego wolnego czasu na unikaniu dzieci.
Spokojnie, to element macierzyństwa i zdarza się niemal każdej. A jak się nie zdarza, to jest ona wyjątkiem potwierdzającym regułę.

piątek, 7 lutego 2020

Karma... czyli jak w niedoczasie nie oszaleć...

Ostatnio cierpię na tak zwany niedoczas. Myślałam, że przeprowadzka do dużego domu na przedmieściach jakoś mnie wyciszy, a na razie jest zupełnie odwrotnie. Na nic nie mam czasu, ciągle gdzieś gonię, pracuję, dojeżdżam, sprzątam, gotuję, załatwiam... Brakuje mi czasu na zabawę z dziećmi, odpoczynek czy sen... Nie mam kiedy zrobić zakupów, wysyłam Męża, ale to nie to samo... Nie wiem, jak długo tak można, nie wiem ile wytrzymam rzucanie mi kłód pod nogi, ale staram się dążyć do jakiejś harmonii...

niedziela, 5 stycznia 2020

Moje wydobęciny...

Jak większość wie, jestem matką dwójki dzieci. 6,5-letniego Filipa i 5-letniej Zofii. Oboje rodzone drogą cesarskiego cięcia, przynajmniej tak mam wpisane w dokumenty. Czytając ostatnie posty w mediach różnych jestem mamą przez małe m, razem z Szanownym Tatą jesteśmy rodzicami przez małe r, a nasze dzieci powinny obchodzić wydobęciny a nie urodziny.
Powiem tak... Wszyscy co tak mówią, powinni się mocno walnąć w głowę...