piątek, 27 kwietnia 2018

Royal Baby, Baby Blues i Zwykłe Baby... czyli subiektywny komentarz bieżący...

Urodziłam dwójkę dzieci... Choć zapewne dla części społeczeństwa wcale ich nie urodziłam tylko ktoś je ze mnie wyciągnął lub, jak kto woli, wydobył. Tak, owszem, przyznaję bez bicia, że jestem matką dwójki małych cesarzątek. Nie było to moim wyborem, choć na wypisie z drugim berbeluszkiem mam napisane, że bez dwóch zdań ja o takim sposobie przyjścia na świat zadecydowałam. Jeżeli tak się określa podpisanie kwitów po ówcześniejszym wysłuchaniu o rozchodzących się bliznach, krwotokach, dużych dzieciach i lekarzach, którzy to marnie widzą, to tak, była to moja decyzja, a raczej chęć wyjścia ze szpitala w jednym kawałku ze zdrowym dzieckiem na ręku.

środa, 25 kwietnia 2018

Magiczne Ogrody... czyli gdzie z dzieciakami na majówkę...

Majówka za pasem... Sezon wiosenno-letni zaczynamy jak zwykle od dość intensywnego i zalatanego weekendu majowego. Fifi w tym roku świętuje swoje 5 urodziny i jak co roku zapewne będą to świętowania przedłużone. Potem znów imieniny Zofii, które od zawsze również kojarzą mi się z imieninami babci więc też obchodzimy je z radością i wiosennie. W międzyczasie przypałęta się pewnie nasza już dziewiąta rocznica ślubu, o której zapewne i tak mało kto będzie pamiętał, ale taki los rodziców, którzy czwartą rocznicę obchodzili na porodówce. Nasze święto odeszło w niepamięć, ale za to pojawiło się nowe, już nasze potrójne. Ale maj to także całe stado innych naszych rodzinnych uroczystości i okazji, bo tak się jakoś złożyło, że nasza rodzina ukochała sobie ten miesiąc i na przychodzenie na świat i na świętowanie imienin, rocznic lub po prostu świętowanie.

Ale początek maja to też bardzo fajny czas, bo zaczyna się sezon na wszelkiego rodzaju letnie rozrywki. Skanseny, place zabaw, wesołe miasteczka, stragany na mieście, jarmarki czy parki rozrywki. Wreszcie jest co robić, wreszcie można fajnie pospędzać czas, a to wszystko nie jest okupione godzinami zbierań się, przygotowań, ubierań... Niejednokrotnie wystarczy założyć butki i w drogę... Ku przygodzie.


czwartek, 19 kwietnia 2018

Kapitan Majtas ratuje wieczorne czytanie... czyli nie taki komiks straszny, jak go malują... + KONKURS!!!

Z czytaniem dzieciom jest tak, że wiadomo, że trzeba, że to kształci, rozwija, buduje więź i relację między nami. Ale z czytaniem dzieciom bywa i tak, że my chcemy ambitnie, z polotem, niekomercyjnie, a słuchacze mają to w poważaniu, stają na głowach, chichoczą, rozłażą się po kątach, a w efekcie i nas coś trafia i one z tego nie wyniosą nic. Czasem nam się nie chce po całym dniu jeszcze przekonywać ich do wysłuchania jakiegoś dzieła wysokich lotów, a kolejny rozdział przygód jakiegoś bohatera i tak by w takich warunkach był do powtórki... Może więc warto od czasu do czasu sięgnąć po coś mniej górnolotnego, coś co nie jest może zbytnio złożone, ale na chwilkę przyciągnie uwagę, rozbawi, zainteresuje, a do tego nie jest zbyt absorbujące i nie przytłaczające po męczącym dniu. Po co się napinać przed snem, jak można się dobrze bawić...

U nas na takie sytuacje zawsze najlepsze są krótkie wierszyki lub bajki oraz dostępne niemal wszędzie króciutkie opowiastki o ulubionych bohaterach z kreskówek. Niezastąpiona jest Świnka Peppa, Masza i Niedźwiedź, Smerfy czy Psi Patrol. Książeczek jest tyle, że nigdy się nie nudzą i wszyscy dobrze się przy nich bawią...

piątek, 13 kwietnia 2018

Biały ząbek... czyli jak uniknąć moich błędów i zadbać o piękny uśmiech dziecka.

Nadszedł czas, żeby przyznać się do błędów, jakie popełniliśmy i ku przestrodze opowiedzieć wam historię ząbków naszych dzieci... Piszę dzieci choć bohaterem numer jeden będzie tu Filip, ale jego doświadczenia pozwoliły nam lepiej zadbać o Zosię i jej uzębienie... Jak to mówią, uczymy się na błędach... Szkoda, że Fifi uczy się na naszych, ale my też się uczymy i nasze błędy naprawiamy. Czyli dziś o tym, jak Filip odzyskał piękny, biały uśmiech...

Nam nikt nie powiedział, że o malutkie ząbki trzeba dbać. Robiliśmy to instynktownie, ale też nie z jakąś wielką pieczołowitością. Z perspektywy czasu widzę ile błędów popełniliśmy i ile czynników złożyło się na to, że Fifi bardzo wcześnie zaczął mieć problemy z ząbkami. Na swoje usprawiedliwienie dodam tylko, że pierwsza pani stomatolog, do której trafiliśmy również temat zbagatelizowała i uspokajając odesłała do domu dodając, że z mleczakami u dzieci nic się nie robi. Teraz wiem, że już na samym początku trzeba było słuchać swojego wewnętrznego głosu, a problemów udałoby się uniknąć. Ale od początku.

wtorek, 10 kwietnia 2018

Niedziela niehandlowa... relaksująca i zdrowa...

Pewnie niejeden z Was mnie po dzisiejszym poście odlajkuje, niejeden odżegna od czci i wiary, niejeden powie, że jestem nieczuła i samolubna, ale co mi tam... Będę pisać co mi paluszki na klawiaturę przyniosą ze wszystkimi tego skutkami i konsekwencjami... A może znajdzie się ktoś, kto choć w jednej którejś przyzna mi rację.

A no, rzecz tyczy się dzielących ostatnio społeczeństwo niedziel wolnych od handlu... Znajomy raczył ostatnio skrytykować pomysł i został sam delikatnie mówiąc skrytykowany, ale cóż, zaryzykuję... I ja też skrytykuję...

wtorek, 3 kwietnia 2018

Wsparcie czy kula u nogi... czyli "niewspółczesny" mężczyzna...

Niejednokrotnie żalimy się, my, kobiety, na to, że nasi mężowie, partnerzy, towarzysze życiowi czy ogółem faceci z naszego otoczenia nam nie pomagają. Nie sprzątają ani po sobie ani za dzieci ani od czasu do czasu za nas, nie robią zakupów, nie wiedzą w co ubrać potomstwo, kiedy i czym je nakarmić czy jak ugotować zupę. Ba, nie wiedzą do kiedy są płatne rachunki, gdzie w domu trzymamy dokumenty, co kiedy trzeba załatwić i jak to zrobić. Podział obowiązków podziałem obowiązków (choć ja i tak uważam, że ten tradycyjny jest dla nas zdecydowanie niesprawiedliwy), ale czasem każdy ma prawo do odpoczynku, choroby czy wolnego, nawet żona, matka i gospodyni domowa. 

Ostatnio siedziałam jak zaklęta nad zleceniem. Każda minuta była cenna, bo czas gonił, a skończyć trzeba było. Liczyłam na pomoc, na wyrozumiałość, na wyręczenie w niektórych obowiązkach. I owszem, gdybym powiedziała, że tego nie otrzymałam, to bym zgrzeszyła, bo owszem, otrzymałam, ale to nie był ten komfort jakiego bym oczekiwała. Gdy w końcu odłożyłam robotę i mogłam wrócić do żywych, moim oczom ukazał się obraz nędzy i rozpaczy, który trzeba było doprowadzić do ładu, odgruzować i uporządkować. Ogrom innych spraw zalał mnie w dwie minuty, a znudzone dzieci oblazły mnie z każdej strony i do tej pory zejść ze mnie nie chcą.