Niezorganizowana organizacja...

Gdy się człowiek stara, spina i napina, to może być pewien, że coś się nie potoczy po jego myśli. A jak stara się matka dwójki dzieci, żona męża nieidealnego, to pewność jest bardziej niż pewna. Albo coś pójdzie nie po jej myśli, albo wcale się nie uda.

Zosia niedługo kończy 6 miesięcy i czas najwyższy dziecinkę ochrzcić. Jako, że pomocy znikąd spodziewać się nie można, musimy sobie ze wszystkim poradzić sami, a w zasadzie radzę sobie ja, a M. od czasu do czasu pomaga w realizacji. Od samego początku wiedziałam, że nie wszystko wyjdzie idealnie, nawet się z tym pogodziłam, ale staram się zrobić wszystko, by tego ideału było jak najbliżej. Staram się do wszystkiego podchodzić racjonalnie, ze spokojem, nie denerwować się, bo przecież wielu rzeczy nie jestem w stanie zmienić...

No i tak.

Chrzestna chrzestną nie będzie, bo formalnie być nie może. Zacisnęłam zęby, będzie tylko chrzestny, a nie chrzestna będzie pełnić tę funkcję honoris causa. Nasłuchałam się już pretensji na ten temat, zacisnęłam zęby jeszcze mocniej i przyjęłam sprawę tak, jak się ma.

W hotelu, w którym chcemy urządzić obiad po chrzcinach już nie pracuje poprzednia menadżerka, a z obecną ni jak nie mogę się dogadać. Proszę o wysłanie proponowanego menu, otrzymuję trzy razy pustego maila, za nic nie mogę się dowiedzieć, czy na sali będzie inna równoległa impreza czy będziemy sami i tak w zasadzie już sama nie wiem, czy mamy tą rezerwację czy nie.

W przypływie entuzjazmu wybrałam się na zakupy, żeby zakupić dla siebie kreację. Wróciłam z sukienką w rozmiarze 40 (noszę 36, w porywach 38), na szczęście zaniżonym 40 i z żakietem, który ledwo zapina mi się w biuście. Wszystko kosztowało majątek, ale w cenie miałam zachwyty wszystkich tam obecnych.

Załatwiamy formalności... Przyjechała opiekunka, ze swoimi dziećmi, żeby pilnować naszych dzieci... W ostatniej chwili musieliśmy zabrać Zośkę, jedziemy w korkach 40 minut, zasiadamy i co? I nic. Nie mamy zośkowej metryki. Nic nie dają zapewnienia, że dowieziemy. Tylko się uśmiechnęłam i wyszłam. Przyjedziemy we wtorek, nic się nie stało... Ale tak naprawdę mój misterny plan znów ulega zmianie... Mam wrażenie, że kiedyś głowy zapomnę, a mój równie przytomny Małżonek tego nie zauważy...

Spokój, spokój, spokój... Mamy jeszcze ponad dwa tygodnie, wszystko się załatwi... Przecież nie wszystko jest źle... W końcu przecież będziemy chrzcili Zofię tam, gdzie chcemy. Udało się bez problemu załatwić zgodę... No i taką śliczną sukienkę kupiliśmy bohaterce wydarzenia. Będzie wyglądać pięknie... Będzie super, bo to Zosi i nasz dzień... Uspokajam się, przymykam oczy na niepowodzenia i niektóre niedociągnięcia i lecę dalej z odhaczaniem spraw...

Najgorszej przeprawy i kompromisów i tak spodziewam się przy zapraszaniu gości... Będzie się działo...